Susan Minot „Wieczór”

Bohaterką najbardziej znanej powieści Susan Minot jest Ann. Poznajemy ją jako dwudziestokilkuletnią dziewczynę w drodze na wesele przyjaciółki. Szybko okazuje się, że są to wspomnienia 65-letniej Ann, która umiera na raka. Kobieta w ostatnich chwilach życia przypomina sobie jeden z najważniejszych weekendów jej życia.

Podczas tego weekendu Ann poznaje Harrisa Ardena, miłość swojego życia, „tego jedynego”. Od początku zainteresowanie Ann spotyka się ze wzajemnością i przeradza się w romans. Nie trwa on jednak zbyt długo ponieważ na wyspie pojawia się narzeczona Ardena. Początkowo mężczyzna jest w stanie porzucić dawną miłość lecz kiedy okazuje się, że Maria jest w ciąży, mężczyzna wybiera zamiast chwilowej namiętności, bezpieczną, znaną sobie drogę. Ann nigdy jednak o nim nie zapomni. W ostatnich chwilach jej życia, kolejni mężowe zlewają się w jedno, nie jest w stanie ich od siebie odróżnić, ale wspomnienie Harrisa jest żywe i dokładne.

Wspomnienia z wesela przeplatają się z tym co dzieje się wokół Ann dzisiaj. Pojawiają się przebłyski i fragmenty rozmów jej dzieci i przyjaciół oraz mniej jasne myśli i urywki z dawnego życia.

Wieczór jest książką ciężką w lekturze. Pisana jest poetyckim językiem, ale momentami miałam wrażenie, że autorka próbuje na siłę nadać tekstowi liryczności. Nieuporządkowana i chaotyczna narracja, ogromna liczna postaci (do samego końca nie byłam w stanie wszystkich rozróżnić), brak znaków interpunkcyjnych w niektórych częściach, powodują, że ciężko jest się skupić i wejść do świata Ann.

Rozumiem, że taki sposób narracji miał przybliżyć punkt widzenia otumanionej przez leki, cierpiącej Ann. Ostatecznie jednak fabuła niczym mnie nie zaskoczyła, a sama książka okropnie mnie wymęczyła.

Wieczór znany jest szerszej publiczności z ekranizacji z 2007 r. z Claire Danes i Patrickiem Wilsonem w rolach głównych.

Susan Minot Wieczór, Zwierciadło, s. 268