Maryla Szymiczkowa "Tajemnica domu Helclów"

To jest jedna z tych książek, na które czekałam odkąd pojawiły się pierwsze zapowiedzi. Oczywiście, jak to u mnie, nie udało mi się jej kupić od razu po premierze. Co więcej, nie udało mi się jej kupić nawet wtedy, kiedy wiedziałam, że będę na spotkaniu z autorami w ramach Literackiego Sopotu (jak było na m.in. na tym spotkaniu możecie przeczytać tu). Kiedy więc zostałam zapytana jaką książkę chcę dostać na święta od razu powiedziałam, że Szymiczkową! Tym razem nie pozwoliłam jej dłużej czekać i kiedy tylko skończyłam to, co aktualnie czytałam, wzięłam się za Tajemnicę Domu Helclów.

Profesorowa Szczupaczyńska, krakowianka z awansu cały czas próbuje zatuszować swoje pochodzenie bywając w towarzystwie i udzielając się charytatywnie. Między innymi dlatego trafia do Domu Helclów, który jest połączeniem przytułku dla biednych i domu spokojnej starości dla bogatych. Szczupaczyńska, próbuje wyciągnąć od siostry przełożonej dary na loterię charytatywną, ale trafia na zły moment - akurat ginie pani Mohrowa. Wkrótce potem ginie kolejna osoba i tym razem nikt nie ma wątpliwości, że to jest morderstwo. Policja prowadzi śledztwo prostą drogą, idąc za oczywistymi faktami. A profesorowa, której nuda zaczęła w domu doskwierać, myśli, drąży, kombinuje, zbiera plotki i odkrywa sprawy, o których na początku nawet nie śni.

Na okładce zacytowano Michała Rusinka, który zastanawia się czy XIX-wieczny Kraków jest tłem dla intrygi kryminalnej czy odwrotnie. Ja nie muszę się zastanawiać, ja to wiem. Mimo, że sprawa zbrodni była intrygująca i trudna do rozwikłania dla czytelnika, a poznając jej rozwiązanie miałam ochotę krzyknąć „jak oni na to wpadli?!”, to Kraków i jego mieszkańcy są głównymi bohaterami i stanowią o wartości tej książki. Wiem, że taki obraz miasta to efekt jego dobrej znajomości i dokładnego przygotowania. Być może dla krakusów to nic takiego (tak wyczytałam na blogu To przeczytałam), ale ja poczułam się jakbym była w XIX-wiecznym Krakowie. No i coś co śmieszy mnie cały czas niezmiernie – czesanie frędzli dywanu widelcem (plus to, że to jest historia prawdziwa). :D

Nie jest to historia kryminalna, w której na każdej stronie leje się krew, a za wszystkim stoi brutalny morderca. Pewnie nie spodoba się wielu osobom, które oczekują rozrywki rodem z książek Nesbo (które swoją drogą, niezbyt przypadły mi do gustu). Ale jeżeli ktoś lubi inteligentną rozrywkę i zagadki, w których dużą rolę gra historia powinien być zadowolony. Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że bardziej od współczesnych kryminałów odpowiadają mi te retro. Książkę polecam i już nie mogę się doczekać drugiego tomu, którego premiera zapowiadana jest na jesień (i tym razem kupuję OD RAZU!).

Maryla Szymiczkowa Tajemnica domu Helclów, Wydawnictwo Znak Literanova, s.282