Elżbieta Baniewicz „Gajos”

Elżbieta Baniewicz wystawiła Januszowi Gajosowi pomnik. Pomnik Gajosa-aktora bo Gajosa-człowieka mamy tu niewiele.

Spodziewałam się biografii. Trochę ciekawostek z życia prywatnego, trochę z zawodowego. Dostałam uszeregowany chronologicznie i tematycznie zbiór recenzji filmów i, przede wszystkim, spektakli, w którym zagrał Janusz Gajos. Opinie te częściowo są autorstwa autorki, która jest krytykiem teatralnym, a częściowo wyborem cytatów z czasopism.

Co rzuca się w oczy (i razi) to to, że Elżbieta Baniewicz za wszelką cenę stara się udowodnić, że Gajos „wielkim aktorem jest”. Nawet jeżeli stwierdza, że film lub spektakl był słaby, autorka podkreśla, że to nie jego wina, on jako jedyny zagrał dobrze, wyróżniał się. Jeśli coś aktorowi nie wyszło lub dzieło nie osiągnęło sukcesu to wina źle napisanej roli, scenariusza, innych aktorów. Czasami posuwa się nawet do negowania recenzji innych autorów.

W Gajosie z każdej strony wychyla się osoba autorki. O aktorze mówi „mój bohater”, wyraża swoje opinie o poszczególnych rolach oraz o innych zjawiskach związanych z polskim teatrem i filmem (np. komentuje repertuary teatrów, opowiada bardzo szeroko o innych postaciach, z którymi Gajos współpracował).

Książka jest ładnie wydana. Niby nie jest to papier kredowy, ale zdjęcia, których jest trochę w tej pozycji, wyglądają ładnie. Chociaż w biografiach zawsze mogłoby być ich więcej.

Jakże to inna książka niż niedawno czytani przeze mnie „Beksińscy”. Niby to biografia i to biografia, a każda całkiem inna. Gajos złą książką nie jest, ale nie jest tym czego oczekiwałam. Jedyne co mi zostało to wypisałam sobie kilka Teatrów TV, które mnie ciekawią. Tylko czy doczekam się kiedyś na ich emisję? Trochę rozczarowanie. Szkoda bo Gajos, mimo wszystko, jest genialnym aktorem. Jednym z moich ulubionych. 

Elżbieta Baniewicz Gajos, Wydawnictwo Marginesy, s.424